Grote blikvanger is natuurlijk het mooie zwembad voor de deur. Links ligt dan onze veranda die toegang geeft tot 2 bewerkte houten deuren vol met Balinese vertellingen. Als je die deuren openslaat kom je in een grote woonkamer waar 3 banken staan. Overal liggen kussentjes en aan de muren hangen schilderijen van diverse kunstenaars. De open trap leidt naar een vide waar niet alleen ons grote bed staat maar ook 2 bedjes zijn gemaakt voor Loes en Sterre. Het balkon boven heeft een gezellig zitje en een magnifiek uitzicht. Een beetje fotograaf zou hier zo foto's voor zo'n dure glossy kunnen maken. Uiteraard ligt binnen no-time de inhoud van 2 rugzakken en de belangrijke schatten van de meiden overal en nergens.. dat zie je nou nooit in de 'Elegance' of de 'Cosmo'.
De meiden genieten enorm van het huis. De eerste ochtend vermaken ze zich de hele morgen boven op de slaapkamer. Voor het eerst sinds weken een keer uit het zicht van Papa en Mama spelen. We horen veel gegiebel, geklets en af en toe een schreeuw. Dat er ook 'sneaky' dingen gebeuren is ons allang duidelijk maar we gaan niet kijken..
Na een poosje komen ze beneden met rode verhitte wangen. De biecht volgt snel; 'We hebben stiekum een snoepje ge-eet en Loes heeft op de vloer getekend maar dat zie je niet meer hoor want daar hebben we een kleedje over gedaan en Loes heeft geduwd en toen heb ik terug geduwd en toen hebben we sorry gezegd..'
Een eigen huis geeft wel stress zeg. Af en toe moet je toch even een bezem over je veranda halen.. We hebben een eigen keuken dus we bakken 's middags onze eigen tosti en dus hebben we ineens regelmatig een afwasje.. Niet meer gewend aan dit soort huishoudelijke klusjes hebben we de eerste dag de hele keuken onder de mieren zitten! Hoe doen mensen dat toch zonder personeel:-)
Gelukkig hebben wij Pandi. Een vreselijk aardige jongen die, zoals vriendin A. dat zegt, de puntjes op de i zet. Hij zorgt voor alles! Hij neemt kleine boodschapjes voor ons mee als hij toch naar het stadje moet, geeft tips over afdingen, verteld van alles over het balinese leven, maakt het huis schoon, speelt met de meiden en zorgt zelfs voor een bamboestok om gekochte tekeningen in te vervoeren.
En we hebben meer luxe problemen. Het enige nadeel van het super huis is het matras.. Van de kuil in het midden zou je met gemak een jacuzzi kunnen maken. De 'you need massage?!' vrouwen komen dus als geroepen.. Sterre vind het bere-intressant dat hele massage gebeuren dus we gaan een keer voor een 'family-footmassage'. In de spa kijken de dames hun ogen uit. We moeten even wachten want er zijn niet genoeg masseuses aanwezig. Via de telefoon wordt er nog snel een collega geregeld. De dames kijken ondertussen bij een mevrouw die haar nagels heeft laten doen. WOW! Glimmende vragende oogjes... Ze mogen kiezen.. En zo liggen Niek en ik even later op de massage-tafel heerlijk te genieten van het gestreel en gekneed. Aan de andere kant van het gordijntje worden de nagels van de meiden gedaan. Tot grote hilariteit van de hele spa laat Loes iedere nagel die klaar is even zien. Ze worden dan ook prachtig... roze met op iedere nagel een bloemetje.. De terugweg naar huis is 'levensgevaarlijk'. Sterre loopt met de handen vooruit naar haar kunstwerken te staren en vergeet de brommers, de gaten in de weg en mede-stoepgebruikers. Iedereen die tegen haar aan botst moet uitgebreid bewonderen hoe mooi ze wel niet is..
 |
| 'oh wat ben ik prachtig' |
En... we gaan naar het dansen kijken!! De mooie jurken aan, nieuwe bloemen-haarspelden in het haar.. de meiden zijn er helemaal klaar voor. En eerlijkheid gebiedt het te zeggen.. Ik had niet verwacht het zelf ook zo leuk te vinden. Op aanraden van Pandi gaan we naar het dansen kijken in het Ubud Palace. Het decor is daarmee alleen al schitterend. Prachtige oude bomen die een tempelachtige ruine omlijsten. In het midden zit een gouden bewerkte deur waar later de dansers door zullen verschijnen. Aan weerskanten van het podium zitten de gamelan-muzikanten, uiteraard in tradionele sarong en doek om het hoofd. Waarschijnlijk spelen ze al jaren elke dag dezelfde riedels maar het enthousiasme straalt van de hele groep af. We zien 6 verschillende soorten dansen, elk met een eigen verhaal. De meiden zitten beiden ademloos te kijken. Door de indringende muziek, de kostuums en maskers is het erg indrukwekkend. Ook maken ze tijdens de dans regelmatig hun ogen heel groot (alleen dat is al heel knap..), het heeft iets heel fascinerends. De hele atmosfeer zorgt ervoor dat je even alles om je heen vergeet.. Tot het einde..
Want echt - dit verzin ik niet - als het einde nadert.. en de muziek nog een keer in volle sterkte aanzwelt... gaat het als volgt.. ting ting ting TING..TAXI? De muziek is nog geen seconde afgelopen!! De chauffeur snapt niet dat wij niet meer bijkomen van het lachen..
En zo vliegen de dagen om. In ons Balinese coconnetje.. We raken erg verknocht aan het uitzicht vanaf het balkon, het tweede kopje koffie rond 10 uur, de hanen die kukelen overdag en de kikkers die kwaken 's nachts.. Niek en ik gaan allebei nog een middag apart de hort op.. Ook wij hebben even behoefte aan ' uit het zicht' zijn. De meiden willen het liefste 'thuis' zijn. Dus zo is iedereen blij en tevreden. Langzaam nemen we afscheid van Bali en dus ook van Indonesie. De offertjes, de verzorgde tuinen, de mooie bloemen, alle goden en lieve mensen wat zullen we het gaan missen.. We hebben heel wat om Sampai Jumpa tegen te zeggen..
(minder) Leuke dingen:
- Bij de ochtendlijke muggenbultcontrole toont Sterre haar nieuwe aanwinsten. 'He' roept.. ze dan; 'Loes heeft hier nog 2 muggebulten.' Loes reageert verontwaardigd; 'Nee! dat zijn mijn borsten!' Sterre moet even op het bed gaan liggen van het lachen!
- Het was even rustig op het verjaardagsfront maar bij het ontbijt is het ineens weer een hot item.. Loes; 'ik wil op mijn belanglijstje (verlanglijstje) een estool! (pistool) een knuffel en een auto met geel!
- Sterre heeft andere belangrijke dingen aan d'r hoofd; 'Ik denk niet dat als we terug zijn in Groningen dat mijn sloffen dan nog passen. Mag ik dan mee naar de winkel om nieuwe sloffen te kopen? Want in Groningen zijn ze niet 10.000 he?'
- Sinds een paar weken weten we dat 'Bintang,' het grootste biermerk in Indonesie, Ster betekent.. Sterre noemen we dan ook af en toe 'Bintange'. Op de markt in Ubud komen we Bintang t-shirts tegen in kindermaat (!) We zoeken een mooie uit (met roze uiteraard). Samen met haar prinsessen slippers en haarband met bloemenspeldjes eraan blijft ze zuchten; 'Oh wat ben ik nu prachtig'
- We ontmoeten veel intressante mensen in Ubud. Bianca, onze eerste buurvrouw, heeft een bedrijf en huis op Bali. Ze zit middenin in een zakelijk conflict. Niet alleen verliest ze een hoop geld, haar bedrijf en haar land maar ook haar vertrouwen in haar Balinese zakenpartner die ze altijd als familie heeft beschouwd. Met alle acht probeert ze boven de situatie te blijven staan. En het lukt.. op de laatste ochtend komt ze met betraande wangen vertellen dat ze de boel verkocht heeft. Ronni en Sarah zijn onze villa-buren. Een jong stel dat al werkend een wereldreis aan het maken is. Ze maken samen promotiefilms voor frairtrade organisaties. In ruil betalen die deels hun accomodatie. Een gave en creatieve manier van de wereld bekijken. Op www. fairtradeconnection.org kun je zien wat ze maken.
 | |
| Sampai Jumpa Bali! |
