zaterdag 11 februari 2012

Wat is geluk?

Sterre heeft een filosofische dag. Bij het ontbijt wil ze graag weten hoe de zee wordt gemaakt. We hebben een heel gesprek over geloven in God of geloven in de natuur. Later op de dag gaat het verder '...hoe ging dat dan toen er nog geen papa en mama was, hoe werden dan baby's geboren?' Na de zoveelste mooie dag op dit eilandje lopen we terug onder een imposante sterrenhemel. Sterre pakt mijn hand en vraagt; 'Mama, wat is geluk?'

Nou als de afgelopen dagen geen geluk is.. dan weet ik het ook niet meer. Tot onze 'schrik' zijn we hier al 9 dagen.. Een in elkaar overvloeiende week van geluksmomenten.
Niek heeft in de zee al snorkelend letterlijk in de ogen gekeken van een slang van anderhalve meter (zeer giftig volgens internet, google "banded seasneake"). We moeten er even een ochtendje van bijkomen maar dan 'durven' we weer diep. De onderwaterwereld is prachtig. Al komen we een hoop negatievelingen tegen die vinden dat het zo tegenvalt. Misschien hebben we er gewoon niet genoeg verstand van. Prachtige kleine visjes, geel met zwarte, regenboogvissen en koraal in allerlei kleuren..  's Ochtends zeggen we tegen elkaar dat dit het eerste moment is dat we een oppas missen. Zou het niet leuk zijn om een keer samen te snorkelen?
's Avonds komen we Rogier en Andrea uit Zwitserland tegen. Ze zijn bezig met een reis van 9 maanden. Zo energiek en enthousiast kom je ze zelden tegen. Al snel zijn we de meiden kwijt want tegen een van muis-servettenvouwster/grapjes klimpaal kunnen wij niet op! 'Ja' zucht Andrea 'ik mis het contact met kinderen zo..' (opgeleid tot kleuterjuf) Daar kunnen wij wel wat aan doen uiteraard. We binne op de wereld om mekaar te helpen nietwaar! En wat begint als een grapje eindigt daadwerkelijk in een uurtje samen snorkelen!! Wat een geluk he..Terwijl wij ons laten omringen door duizende gekke gekleurde vissen horen we Sterre en Loes schateren op het strand!

Op een wandelingetje door het dorp, er wonen hier iets van 900 mensen, komen we langs de supermarkt. We hebben de dames een knuffel beloofd. Omdat we al blij zijn met een piepwinkeltje die chocolademelk verkoopt hier waren ze gewaarschuwd dat ze echt echt echt een knuffel kregen maar dat het nog wel een poosje kon duren.. Amper 3 meter in de winkel heeft Loes een groot lieveheersbeest met gouden vleugels in haar handen. Die! En Sterre ziet amper 2 seconden later een (nog groter) roze konijn met een aardbei in haar handen... En had zij niet steeds geroepen dat ze een konijnenknuffel ging kopen in het warme land... Ze kunnen hun geluk niet op! Als 2 verliefde tieners staan ze bij de kassa. En eenmaal thuis worden ze allebei officieel voorgesteld aan de beren..

Als we een broodje eten in een bamboehutje buiten de supermarkt krijgen we gezeldschap van een man die een pakje melk bij ons komt drinken. Hij verteld over het grote moslimfeest dat maandag plaats vind. Het is de verjaardag van Mohammed. Daarom zie je zoveel families op straat en worden er in de huizen zoveel koekjes gebakken. Of hij kinderen heeft? Ja, 3 dochters..van 12, 14 en 16. Als wij lachend zeggen dat het dan een druk geklets is in zijn huis lacht hij met ons mee. 'Ja' zegt de man..'maar als ik 's avonds moe thuis kom hoef ik maar naar ze te kijken en al mijn zorgen zijn weg!'

Zo zien de dagen er een beetje uit.. 's Ochtends een beetje wandelen en zwemmen in de zee. Als Loes op bed ligt om en om snorkelen, een spelletje doen met Sterre of wat lezen/computeren. En als iedereen weer wakker is.. naar het zwembad!

Na de snorkeltrip kregen we de meiden met geen mogelijkheid de zee weer in.. het had toch meer indruk gemaakt dan we hadden gedacht. Dus bij het zwembad van de buren gevraagd en ja hoor als we daar een iets consumeerden (sjieke boel) dan mochten wij wel in hun zwembad.. Wel zout water maar geen waterschoenen aan en geen vissen! daar gaat het om. En....!!! attentie attentie Sterre zwemt zonder bandjes.. nu toch zeker een meter of 8! 'Dat moet op het blog!!' roept ze als ze proestend de overkant heeft gehaald! Overladen door de complimenten en applaus van ons is Sterre een brok glimmend zelfvertrouwen..
Waarschijnlijk denkt Loes.. dat wil ik ook.. hoe zal ik iedereen eens stijl achterover doen slaan? Als we 's avonds zitten te wachten port Loes ons in de zij..'Kijk! heb ik emaakt!' En warempel.. de eerste koppoter van Loes staat op papier... Met ogen en benen en een stralende lach....!!

We vertellen Sterre dat geluk voor iedereen anders is. Dat geluk voor sommige mensen in hele kleine dingen zit. Dat je geluk soms even moet zoeken en soms ineens ziet...


(minder) leuke dingen:
*we hebben dankzij Globe Reisburo nu ook een terugvlucht voor Loes. We zijn ook uitgenodigd voor de koffie bij terugkomst. Wij nemen natuurlijk gebakjes mee ;o)
*we hebben een heel goed middel tegen muggen! Niek!! hij is de enige die lek wordt gestoken..
*het zien in het echie van een 'finding nemo vis' (helaas waaide het te hard om lang met Sterre te zoeken.. die houdt hem tegoed)
*het hebben van een warme buitendouche.. tot onze verbazing kwam er wel zout water uit! (Ed's opa komt dus vaak voorbij.. ken mie nait heugen dat 'k zeewotter besteld heb!)
*het spandoek met 'Merinda's secret lingerie' erop die in het dorp hangt.
*'Sampai jumpa!' betekent tot ziens. 'Shampoo jumpa!' roept Loes naar iedereen.. (die kan sowieso het beste indonesisch van ons allemaal.. die ketang balang gagga-d er vrolijk erop los en bijna iedereen 'praat' terug alsof ze precies snappen wat ze bedoelt (en wie weet)
*Sterre moet plassen terwijl we net zijn geweest. Zuchtend sta ik op om weer naar de wc te lopen. 'Ja, net hoefde ik nog niet en dan wil ik ook niet  ..zo gaat dat in mijn leven!'
*het dieetboek van Atkins die hier in het ruilkastje staat!
*de bakfiets met 4 kermispaardjes erop. (of toch die enorme schotel naast het huis..)

Gili Air kindervermaak