Everywhere the wind blows..

do 26 jan
Een intens gelukkige Sterre zit naast me op de veranda. Voor een knutselmeisje was het afzien met papier op rantsoen en alleen maar potloden. Ze tekent dagelijks in haar dagboek maar ja.. dat is ook maar 1 tekening per dag. En als je er thuis minimaal 10 produceert.. Nu is ze voorzien van een tekenboek, plakbland, lijm een (keuken)schaar (wel paars) en worden alle princessen folders eindelijk verwerkt tot kunstwerken! Loes is met Niek langs de zee aan het struinen. Het ligt er vol met stukken koraal en daar kun je mooie torens mee bouwen. We zijn namelijk aangekomen in Amed, gisteren (noord-oost Bali). En met ons kwam de wind..

Als je de zee ziet moet je denken aan de Noordzee. Prachtige schuimkoppen, striemend zand.. de meiden waaien bijna weg als we ze niet vasthouden. Allemaal leuk ware het niet dat we hier kwamen om te snorkelen (finding nemo visjes zoeken) en om over een paar dagen de oversteek te maken naar de Gili eilanden in Lombok. Geen snorkelen nu, geen boot maar ook  geen energie en op sommige plekken zelfs geen water. Iedereen zit dan ook te wachten tot de wind gaat liggen. Het is niet goed voor de bizzniss, niet goed voor onze plannen, niet goed voor koude biertjes en niet goed voor dit blog.

Het is nu officieel low season. De australische zomervakantie is voorbij en ook het chinese nieuwjaar is achter de rug. In Amed hebben we dan ook het 'resort' en al het personeel voor onszelf. Een prachtige huisje voorzien al het gemak (als de energie-voorziening het weer gaat doen) met ontbijtservice, een schoonmaakster, een zwembadman, 2 tuinmannen, een manager, optioneel een masseuse en uiteraard een bewaker. Verveling is hier volgens ons het grootste probleem.. hoe kom je in godsnaam de dag door als je de hele dag blaadjes uit een zwembad moet vissen. Hij is vast de enige die blij is met de wind.

Gisteren weer een reisdag die we weer met een taxi hebben overbrugt. Het plaatselijke vervoer gaat hier met een bemo (kleine busjes) maar als wij daar in gaan zitten met alle tassen en buggy, kindjes en de benen van Niek is er geen plek meer voor al die zakken rijst, kippen, bamboemanden en het halve dorp met 5 plastic zakjes per persoon.. dus moet je zo'n hele bemo huren en dan heb je dus een taxi. Een leuke chauffeur deze keer die niet opdringerig was. Hij heeft ons uiteindelijk ook aan dit adresje geholpen. Handig hoor.. hotelletjes inspecteren met een taxi!

Want dat is een ding wat zich niet laat combineren met kinderen... Afdingen! Je hele onderhandelingspositie is naar de maan als er 2 kindjes naast je staan die enthousiast roepen; ' Oh papa ga je dat kopen, Joepie dat wil ik hebben!' Ook sta je niet zo sterk als je op weg naar een 'kamer-inspectie' bent en je kind staat te juichen bij het supercoole zwembad. En als ze dan ook nog de tas al uitpakt terwijl jij de badkamer nog niet eens hebt gezien betaal je gewoon de hoofdprijs!! Kindjes dus in de taxi vasthouden is een nieuwe regel.

En na een reisdag volgt een acclimatiseerdag. Een wandelingetje in de omgeving is dan meestal genoeg. Vannacht ook nog slecht geslapen met z'n allen. Bloedje heet zo zonder airco of ventilator..(wat zijn wij bevoorrecht en afhankelijk geworden..) Ook was het natuurlijk nachter dan nacht.. met een kaarsje als enige verlichting. Sterre had een beetje last van heimwee (die kan niet zo goed tegen verkassen) en dan helpt zo'n totaal verduistering natuurlijk niet mee.

Niek heeft net weer een Balinees beledigd. Hij maakt er een sport van :-) De tuinman wilde weten hoe lang wij al op Bali waren en wat we allemaal al hadden gezien.. Wat?! hadden we nog geen enkele tempel bezocht? geen waterpaleis? nog geen vulkaan beklommen? nog geen waterval bewondert? van ZIJN mooie land.. pff. Euh nou ja sorry.. misschien morgen.. Eerst maar eens wachten op windstilte.. geen haast..