Afwegingen en verzekeringen.

Vrijdag 27 jan

Het was ook wel een hele roze wolk waar we bovenop zaten. Met een 2e avond totale duisternis in een leeg resort met 2 kindjes die het best spannend vinden zijn wij ook de draad een beetje kwijt. We zien het letterlijk donker in. Bij kaarslicht komen alle twijfels eruit en dan is het altijd fijn dat eentje de schouders er weer onder zet. Niek deze keer. We hebben een leuk plannetje nodig om het moraal hoog te houden. De opties zijn: of een tour met gids of zelf op stap op een brommertje.

 Het lijkt wel of iedereen op Bali (of moet je zeggen Azie) een scooter/brommer heeft. Hele families compleet met baby's op de arm worden erop vervoerd.  Meisjes en jongens niet ouder dan een jaar of 8 scheuren op zo'n ding samen met broertjes en zusjes. In Nederland zijn we natuurlijke andere veiligheidsnormen gewend. En al reizende schuiven deze normen op. En dat moet ook anders kun je niet gaan reizen... Geen taxi met gordels achterin te vinden uiteraard (laat staan autostoeltjes) en als wij mogen kiezen tussen achterin de pick-up zitten of in de auto kiezen we tot verbazing vd mensen hier met 3 families voor achterin zitten!  In Bali hebben ze dan ook een andere vorm van verzekering. Bijna iedere morgen zien we in ons hotelletje maar ook bij de mensen thuis kleine offerceremonies. Soms struikel je er bijna letterlijk over, ze liggen overal op de stoep.  Meestal uitgevoerd door een vrouw maar dat hoeft niet perse.. En (zoals in Ubud) je moet wel praktisch blijven.. als je een bedrijf hebt en veel goden in de tuin dan kun je ook iemand inhuren die het voor je verzorgt. De intentie is er niet minder om.. Met een klein bakje met bloemetjes, een koekje, soms een snoepje en een wierrookstokje wordt meerdaags de dankbaarheid getoond aan diverse goden, de ingang van je huis of je vraagt om bescherming voor de zee of ...voor je brommer! We zien heel vaak offerbakjes met rijst op een brommer staan.  Ook plakken mensen vaak wat rijstkorrels op hun voorhoofd. Wij hebben toch behoefte aan wat meer neurologische bescherming en zoeken net zolang tot we een brommer kunnen huren met 4 helmen. Want dat we uiteindelijk toch op de brommer zijn beland hadden jullie wel geraden toch?

De meiden zijn in elk geval wild enthousiast. Een echte helm!! Net als Bas en Remko! Met het volste vertrouwen stappen ze op.. Loes eerst (dit heilige plekje gaat echt om de beurt) dan Niek de chauffeur en tussenin Sterre dan volg ik met de rugzak! Ook nu zijn we een bezienswaardigheid.. niet om de blauwe ogen/blonde haren combinatie maar 4 helmen (!!) op 1 brommer en dan ook nog zo'n slakkegangetje.. Loes barst uit in het ene lied na het ander (meisjes oppe oute been) en Sterre valt in slaap (klinkt ook bekend he Bas)

We rijden een prachtige route door leuke dorpjes, met mensen die normaal hun gang gaan. Veel schoolkinderen. Iedereen keurig in uniform, de meisjes allemaal 2 vlechten in het haar. En langs rijstvelden in allerlei stadia van rijpheid. We hebben even een koekje-eet pauze en moeten tanken! Lichte paniek als blijkt dat we 2 keuzes hebben.. wat voor spul zou er in die van ons moeten.. Maar dan blijkt het leven op Bali weer eens heel simpel.. de keuze is 1 liter of 2!! En zo komen we dan bij onze eindbestemming Het waterpaleis van Tirtangangga. Een prachtige plek waar ooit een Koning bezeten van vijvers en fonteinen een schitterend park heeft aangelegd. Hoppend van steen naar steen 'lopen' we door 1 van de vijvers. Enorme oranje karpers lijken met ons mee te zwemmen en wijzen de weg. De meiden kijken hun ogen uit en genieten intens!! Wij ook.. de roze wolk drijft weer voorbij.. Als we ook nog een prachtige vijver (zonder vissen) ontdekken waar je mag zwemmen is ons topuitje compleet! Wat een mooi plekje is dit. Onder een daverend applaus durven onze stuntkippen van de hoge muur in het water te springen.. aan aandacht geen gebrek!!

Afgekoeld, fris en appelig gaan we een hapje eten. En dan de helmen weer op en naar huis!

(minder) Leuke dingen:
- gebrekkig engelse kletspraatjes met mensen langs de weg. Man wil weten hoe het zit, wijst naar mij en vraagt aan Niek; 'This is my wife?' ... dacht het niet!
- Sterre die roept dat ze een hagedis ziet met een heeeele lange staart! En ja hoor even later zien we een slang die een (te grote) kikker aan het eten is.
- Ze hebben hier Gecko's die ook daadwerkelijk; ' Ge ko Ge ko' roepen.. uiteraard hebben wij hier in ons huisje eentje met een dwangneurose! Die 'Ge ko-ed' namelijk consequent 6x!

- We nemen uitroepen van de meiden erg serieus (slangincident) en sinds Loes is 'aangevallen' door rode mieren heeft zij ook ontzag voor de kleine beestjes hier. Als ik Loes wil afdrogen ziet ze een hele grote mier... het bleek een schorpioen te zijn!! ..op onze handdoek.
- Al een aantal keren vragen Balinezen nieuwsgierig of we niet elke dag bang zijn in Nederland omdat we onder de waterspiegel wonen.. Nee?? Wij vragen dan of zij niet bang zijn om naast 3 vulkanen te wonen.. Nee!!
- Loes noemt alle offertjes, koffertjes! Kijk! nogge mooi koffertje..