Het lijkt wel of we steeds in een wereld van uitersten terecht komen, en dat op zo'n klein eilandje.. Van het drukke, toeristische Ubud naar het serene Sideman. Van het zwarte wilde strand van Amed zonder licht naar het heldere kleurrijke Padang Bai met zijn witte strand en turkooise golven.
In de taxi hier naar toe krijgen we nog een laatst staartje mee van de storm van de vorige week. De laatste kilometers zijn gevuld met vrachtwagentjes die al dagen aan het wachten zijn op de Ferry. Sommige gevuld met groentes en ander bederfelijk waar maar we zien ook vrachtwagens met scooters.. Die chauffeurs kunnen al dagen geen kant op want moeten nu ook hun handel bewaken uiteraard. Veel liggen dan ook onder hun truck te slapen.
Niek vind een mooi hotelletje.. met 2 verrassingen! Ten eerste is zo'n beetje de hele binnentuin zwembad.. (de theorie: we verdienen de investering makkelijk terug als Sterre straks na 1 zwemles haar diploma al kan aanvragen!) Ten tweede hebben we 2 tweepersoon bedden in de kamer staan.. Kunnen de meisjes weer eens in een bed slapen. 's Avonds blijken de meiden eensgezind.. ze kunnen echt niet samen in 1 bed, 'dat wordt toch ruzie Papa?!' Het echtelijk paar wordt dus opgesplitst.
Soms moeten we even wennen aan een nieuw plekje maar hier hebben we de positieve flo meteen te pakken. Op ons ontdekkingstochtje komen we meteen uit bij een prachtig stukje strand. Palmbomen, witte stranden en zo'n blauwe zee die je alleen op plaatjes ziet. Enorme golven dus voor ze ons kunnen vragen; 'Are they twin?' liggen wij alle 4 in ons ondergoed in de golven!! We hebben ons paradijsje gevonden!! Er hangt een superrelaxed sfeertje met vrolijke warung (restaurantje) eigenaars die de kindjes stiekum koekjes toestoppen, Balinezen die aan het beach-ballen zijn met toeristen en een gemixt groepje zingt en speelt op trommels.. verder is het strandje verlaten.
Geen paradijs zonder wonderen! 's Avonds eten we in een simpel restaurantje met een spectaculair uitzicht over de haven. Iedere uur vertrekt er wel een 'Vlieland' boot. Net als we eten besteld hebben komt er een duits stel met een meisje van Sterre's leeftijd aan gelopen... Het zijn meteen vriendinnetjes want Sterre heeft precies dezelfde stippenjurk! We kletsen de hele maaltijd weg en besluiten dan ook nog een biertje te drinken bij ons huisje. Sterre mag opblijven. Als de meiden een filmpje bekijken en Sterre haar beer gaat halen gebeurt het wonder:
De volgende dag gaan we met z'n allen naar het leuke strandje. Zoals dat gaat in het paradijs is de dag met een zucht om.. We moeten al weer afscheid nemen want de Duitsers moeten hun auto inleveren en nog een stuk rijden. Ook hier zien we al gewenning in optreden bij de meiden. Een stevige knuffel en veel 'bye bye's' en dan gaat het leven verder..
We zijn net op tijd in ons huisje.. Terwijl de meiden een broodnodige tuk doen maken wij de eerste wolkbreuk mee.. De zwembandjes dobberen langs de veranda.. Het wordt de eerste uren ook niet meer droog. De stilte wordt gevuld met een oorverdovende herrie die wij niet anders kunnen plaatsen dan het geluid van kikkers!! Eerst kunnen we er nog wel om lachen maar als het bedtijd wordt is het een ander verhaal.. De meiden vinden het eng (het is ook echt een gebrul) en van slapen komt dan ook weinig.
Vandaag wilde we het andere strandje bezoeken. En ook in dit paradijs komt de slang even kijken. Sterre is moe, Loes is hongerig (die wilde haar pannekoek niet opeten vanmorgen) en dat is een dodelijke combinatie. Het strandje is veel minder mooi maar toch willen we hier zwemmen omdat we hier voor het eerst kunnen snorkelen! Binnen 5 minuten haal ik mijn voet open aan een stuk rots. Een adertje is geraakt dus het bloed stroomt eruit.. Het maakt enorme indruk.. Sterre's bruine gezichtje met sproetjes trekt helemaal wit weg.. Dus het duurt even voor iedereen van de consternatie is bekomen. (en het valt reuze mee, achteraf)
Niek komt inderdaad voor het eerst in de prachtige onderwaterwereld terecht. En zelfs de meiden kunnen vanaf zijn schouders vissen zien. Ik poeier de nodige verkoopsters weg en vermaak me uitermate goed met een Japanner. Hij is met 3 poppen in de weer. In doosjes heeft hij allerlei outfits. Met een engelengeduld zet hij ze in allelei posities en maakt foto's. 'Are you een Artist?, No it's my hobby...' Ik heb mijn diagnose wel gesteld!!
Het belangrijkste Balinese feest is momenteel bezig. Galungan, een ingewikkeld (voor ons) feest waarin wordt gevierd dat het goede wint van het kwade.. De straten zijn versierd met prachtige bamboe-stokken, alle mensen lopen in hun mooiste kleren en de begraafplaats naast de deur werd vanmorgen druk bezocht. Het had wel iets weg van een gezellige picknick. Zo met al die feestelijke groepjes in het gras. Een kruising tussen kerst en allerheiligen?? Het duurt 10 dagen dus we maken er vast nog wel iets van mee.. We blijven nog maar een nachtje..
