Daar zijn we weer.
De meiden hebben de pleisters mee
en ze hebben er zin in!
Zo gezellig bleef het natuurlijk niet...
Aandachtig bekeek Sterre het opzuigen van de (mooie rose Rabies-injectie)vloeistof en stapte daarna dapper als grote zus naar de verpleegkundige. Toen ze echter op schoot plaats moest nemen en ik haar andere arm moest tegenhield
was de pret over.
Loes was'm in de tussentijd gesmeerd. Ik nam haar met veel protest ook maar op mijn schoot. Wat een berekracht komt er dan los. Maar papa's zijn toch sterker (sorry).
Natuurlijk aten we weer patat!
Nog 1x over 2 weken en we hebben die hindernis gehad.
Onder ons: Ik IC-verpleegkundige sta liever aan de andere kant van de naald
p.s.
onze buuf Ellen werkt hier
en ik ben blij dat ze de taak aan haar
collega Alie heeft overgelaten.
