vrijdag 13 april 2012

Wakker worden in je eigen bed.


Groningen 6-12 april

We hebben amper onze ogen dicht voor ons gevoel of Loes ploft met veel enthousiasme op ons bed.
'Het is al licht hoor!' Sterre, wakker geworden van de gilletjes van haar zus, kruipt ook bij ons in bed.. Gelukkig! Het was toch raar om ineens weer allemaal in een eigen kamertje te slapen. De kachel hebben we 's nachts op 23 graden laten staan (Oxxio zal blij zijn met ons) en dankzij oma Wiep kunnen we ontbijten in de pyjama. Aan tafel kijken we elkaar aan..
Tja.. weer thuis.

Gelukkig klopt de overbuurvrouw op het raam. Die is op weg naar d'r auto om te gaan werken en is helemaal verbaasd dat we al wakker zijn.. even hallo! zeggen. En al gauw is onze dag gevuld met zoeken naar lievelingsspeelgoed, ('oh liefje daar ben je weer!') kleding (te klein) en het grotere bed voor Loes. Tussen de bedrijven door komen buren bloemen brengen, vriendinnetjes tekeningen en de postbode kaartjes. 's Avonds eten we aan de overkant.. Het is goed om terug te zijn!

En zo vullen we de eerste dagen. We pakken wat dozen uit, kletsen met dezen en gene en proberen te wennen. Na 3 maanden bijna 24 uur per dag buiten zijn valt het leven binnen muren niet mee. Vooral Loes heeft last van onrust, die wil naar buiten..! De speeltuin lonkt. Eenmaal in de buitenlucht kan ze haar draai niet vinden. Na wat gescharrel in de bosjes en een aantal glijpartijen komt ze klagen bij Niek;
'Papa.. ik heb het pufheet!' Ze kijkt Niek vertwijfeld aan. 'Nee euh.. nee!' 'Heb je het koud?' helpt Niek. 'JA!' is het volmondige antwoord.

De zolder is een grote bron van verrassingen. We doen er bijna 3 dagen over om de telefoon te vinden. Steeds komen we dozen tegen met een veel belangrijkere inhoud. De Barbies, de Lego, warme truien. Ook is onze spanningsboog nog niet zo groot en is het veel te leuk om afgeleid te worden door koffie te drinken in de stad of pizza te gaan eten met vrienden.

Onze blijdschap om terug te zijn wordt afgewisseld met deceptie en tegenzin. Waren we op Gili Meno helemaal in de stemming om weekend-boodschappen te halen. Nu, in de Albert Heijn op de zaterdag van het paasweekend, valt het toch tegen. Al die andere mensen met hun drukte hadden we er niet bij gefantaseerd. De meiden, niet meer gewend aan speelgoed en alle regels die daar bij horen, maken in 2 dagen meer ruzie dan in 3 maanden bij elkaar opgeteld. Als Niek en Loes even samen weg zijn zucht Sterre; 'Kunnen papa en Loes niet een paar dagen ergens logeren? Ik kan zo lekker spelen nu!'

En wat moeten we ineens weer veel! Koken, boodschappen, schoonmaken, er moeten roosters passend in elkaar worden gezet, oppas geregeld, afspraken gemaakt.. Hoe deden we dit allemaal in 24 uur? Zonder personeel?

Maar het is ook heerlijk om weer in het zonnetje te zitten en te beseffen in wat voor fijne buurt we toch wonen. Het is super om Jule weer te zien. Het is al snel weer als vanouds en dat voelt goed!
Het is fijn om weer te fietsen, de meiden te zien spelen met hun vriendinnen, lekker weer 'harde' muziek te draaien en de draad met iedereen weer op te pakken.

Soms knijpen we elkaar even.. 2 weken geleden zwommen we nog in zeewater van 28 graden..

Het wennen dat komt wel, daar hebben we ook niet zo veel haast mee.
We mogen nog heel veel verhalen vertellen, filmpjes sorteren en fotoboeken maken. En als dat klaar is? Mogen we weer gaan dromen..

We hebben al een site gevonden over kamperreizen met kinderen in Canada. Daar woont de zus van Niek per slot van rekening. Sterre wil heel graag een keer 'echte' kangoeroes met een baby zien sinds een Australische jongen haar verteld dat die door zijn land heen springen. Ik word nooit moe van Azië en Loes..? wil overal wel wonen.

Dus.. we weten het bijna zeker.. die dakkapel op ons huis? Die zal er wel nooit komen..




(minder) Leuke dingen:

* Tijdens de tweede zelf gekookte maaltijd vraagt Sterre; 'Heeft dit land geen restaurantjes?'
* We staan het gedroomde pistool voor Loes haar verjaardag af te rekenen. 'Ja haha' lacht de vrolijke cassair ' ik geef het bonnetje maar mee.. je weet nooit hoe de politie reageert op zo'n mooi glimmend pistool haha' Even kijken we elkaar aan.. gaan we nu bij de kassa van de Blokker het verhaal van de waterpistolen en de douane op Bali vertellen? Nee!
* Ons reisliedje 'Ik neem je mee, ik neem je mee op reis' wint de 3FM popprijs. Loes, die niet kan slapen, zit voor de tv. 'He! die ken ik!' Samen zingen we mee..
* Niek krijgt via internet het verzoek om mee te doen met een verkeersveiligheidsenquete in Nederland. Met beelden van vrachtwagens vol koeien, brommers vol kinderen en tuk-tuks vol ananassen nog op het netvlies denkt Niek niet dat hij op dit moment een objectieve mening kan geven.
* Sterre is supertrots op haar superdierenboek. Een paar maanden geleden kon je dit boek bij elkaar sparen. Dan besef je ineens hoeveel we hebben gedaan en hoeveel we hebben gezien. Op bijna elke pagina staat een plaatje van een dier die we in het echt gezien hebben.
* De meiden zijn beiden bijna 3 centimeters gegroeid.. te korte spijkerbroeken, lachwekkende pyjama's en Loes dus in een groter bed!
* Sterre wil een rokje aan. Met deze temperaturen moet daar dus een maillot bij. Als ik haar aanspoor om even op te schieten zie ik haar zitten op de grond. Met de voeten halverwege.. nog zo'n 40 centimeter maillot te gaan.. zucht ze gefrustreerd; 'Mama! dit is toch niet te doen!'
* Door een communicatie-fout liggen onze winterschoenen en lekkere warme winterjassen nog bij broer M. in Den-Haag. Sterre stijlt haar outfit dus af met haar zilverkleurige snowboats. Loes complimenteert haar setjes tegenwoordig met vrolijk gestipte regenlaarzen. En... hebben ze eindelijk dezelfde roze regenjas aan.. Vraagt niemand meer of ze tweeling zijn!!