woensdag 28 maart 2012

Hoe heurt het eigenlijk...?


Van Chiang Mai naar Koh Kood (25-29 maart)

Er komen is makkelijk...
Je stapt in een vliegtuig (in plaats van 17 uur in de trein), wacht 3 kwartier, stapt dan in een klein propeller vliegtuigje (in plaats van 5 uur in de bus ).. En je landt in Trat.. Hier staat daadwerkelijk een meneer met zo'n A4tje waar 'Gastmam 4 pers.' opstaat en hij levert je af (door de regen) bij je guesthouse. Hier heb je al gereserveerd bij de Duitse eigenaar die door de telefoon nog even had geïnformeerd 'Sind die Kindern laut?' Als je langs 300 waarschuwingsbordjes en andere regels bent gelopen kom je bij je shabby '2 kamer familie appartement'. Hier doe je een tukje en 's avonds eet je bij het leuke restaurantje op de hoek. De volgende morgen bij het ontbijt kom je tot de conclusie dat de vrouw van de Duitser een schatje is. Terwijl zij de haren van je kinderen in 'heidi' vlechten verwerkt, kun je niet anders dan tot de conclusie komen dat 'opposites attracts'. Dan is de taxi-songtaew er al weer die je naar de boot brengt en na 2 uur dobberen ben je op Koh Kood (ook wel Koh Kut genoemd maar dat is voor Nederlanders zo raar). Een grote open vrachtwagen rijdt vervolgens over het eiland en bij je resort stap je uit.. Hier staat een staff-member je al op te wachten. Hij neemt de grootste rugzak van je over en terwijl je reisgenoot jullie inschrijft, geniet jij met de 2 oververhitte meiden van een welkomstdrankje...

Welkom in Trat!

Maar dan.. dan blijk je toch wel meer op zo'n groot 'echt' resort te zitten dan internet had doen lijken.. En dan vraag je je af.. 'Hoe heurt dat eigenlijk' dat leven op zo'n resort.. Na een paar dagen hebben wij de dress-code, what's in/out, en de belangrijkste leefregels wel door. Mocht jou, komend zomer, het zelfde overkomen.. Zo heurt het..

Heel belangrijk (en dit kun je thuis al oefenen) is een verveelde blik. Of je nu op je strandstoel hangt of aan het ontbijt zit, je blik moet emotieloos zijn en de echte profs combineren dat met zo'n lege blik in de ogen. Verder doe je net of de hele wereld om jou draait. Heel makkelijk is dat. Je groet niemand (hooguit geef je een knikje) en je gebruikt het personeel voor alles. Het echte stress-moment is rond het ontbijt. Met je handdoek moet je namelijk een strandstoel reserveren en als je een beetje front-row wilt liggen doe je dit dus al wat stiekum voor je gaat ontbijten! En verder doe je de hele dag niets.. Je leest wat, besteld een ananas en smeert je nog een keertje in. (Je insmeren op je eigen kamer is not done) De echte avonturiers wagen zich in zee en ben je jong en onbezonnen dan ga je een stukje varen met de kajak of leen je een snorkel. Nu wordt het even ingewikkeld lezen dus let op: Ben je 40 min? Vergeet dan alle bladen minuscuul is nog steeds hot, al kan een string hier ook echt niet meer. Model is niet zo heel erg belangrijk als het maar neon of zwart is. Voor de 40 plus dames is het simpeler.. een zwart afslankend badpak (eventueel met blommen) will do the job! Voor de heren geen leeftijdsgrens.. Wel (en denk erom..) een ruime broek met pijpen tot net boven de knie in uni zwart/donkerblauw of voor de frivole resort-man eentje met Hawaii-print.. Verder praat je zo weinig mogelijk met anderen en als het toch tot een kletspraatje komt dan klaag je ergens over..
Je ziet het.. het is zo simpel... dat kan jij ook.. Echt!

Voor we het tegendeel nu oproepen bij een ieder.. We vermaken ons uitstekend! Het resort ligt aan een baai omringd door grote palmbomen en groen bedekte heuvels. De zee is zwembad-blauw en zo lekker warm.. je kan er de hele dag in rond dobberen en dan krijg je het nog niet koud. (we doen dan ook niet anders). Op heupdiepte (de meiden kunnen er bijna nog staan..) kun je je besnorkelde hoofd naar beneden doen en de mooiste vissen zien. Vandaag hebben we de vissen zelfs gevoerd met een waterflesje vol rijst. Even knijpen en wachten.. en je bent omringd door tientallen vissen met alle kleuren van de regenboog. We kajakken elke dag wel even de baai rond en dan waan je je alleen in het paradijs.


Palmboom Paradise

En voor de rest doen we ook helemaal niets! We observeren onze collega-toerist en bedenken welke filmrollen geschikt zijn voor de kleurrijke types die hier rond lopen. En natuurlijk roepen wij wel heel hard 'Goedemorgen!' naar iedereen die we tegen komen. Ook eten we zoveel mogelijk bij het andere resort omdat ze daar aardiger zijn (en het eten veel lekkerder is..)

Het enige nadeel is dat 'the staff' hier ontzettend aanrakerig is naar de kinderen toe. Niet gewend aan zoveel vrolijkheid waarschijnlijk moeten de meiden het flink verduren met knijpjes in de wang, zoenen in de nek, een arm om hen heen of een aai over de bol. Omdat het zo lief bedoeld is vinden we het moeilijk om dit in goede banen te leiden. Soms reageren we resoluut..! Zoenen willen we echt niet hebben! soms lopen we even met een boogje om iemand heen..

De 24 man/vrouw tellende 'staff' komt uit Cambodja. Ze spreken geen thai en de meeste maar een paar woordjes engels. Ze werken hier 7 dagen in de week van 's ochtend vroeg tot 's avonds laat. Ze wonen allemaal samen in een paar huisjes achter het resort. Rond mei/juni als het hier laagseizoen (regentijd) is mogen ze om toerbeurt 2 weken naar huis. De meesten hebben kinderen. Soms van dezelfde leeftijd als onze Sterre en Loes. Dus tja... snap je dan dat iemand je kind even een aai over z'n bol wil geven? Ja dat snappen wij heel goed!